Met het nieuwe VR-opleidingssysteem kunnen personeelsleden een gesimuleerd appartement betreden dat is gebouwd door Chad Behal, een student-stagiair van de Augmented and Virtual Reality Academy aan het Eastern Iowa Community College.
Het appartement stelt een woning voor die de cursisten kunnen tegenkomen bij huisbezoeken. Binnen zijn er enkele dingen die meteen opvallen, zoals een jachtgeweer dat tegen een muur leunt en een zakmes op de keukentafel, die gevaarlijk zouden kunnen zijn voor kinderen. Er zijn ook andere, subtielere dingen die getrainde specialisten zouden moeten opmerken en weten te bespreken.
Mark Mathews, de uitvoerend directeur van de Raad voor Kindermishandeling, zei dat ze de training begonnen door de specialisten rond te laten kijken in het appartement en met hen te bespreken welke dingen belangrijk zouden zijn om te bespreken met het gezin dat daar woont. Nadat de stagiairs zich op hun gemak voelen bij het analyseren van het appartement, houdt het volgende deel van de training in dat een supervisor samen met de stagiair het appartement binnengaat en de rol speelt van een ouder of iemand die de gezinsondersteuningsspecialist mogelijk gaat bezoeken.
"Wanneer je in de virtuele wereld bent, kun je je avatars veranderen om verschillende mensen te zijn. Het kan dus een andere populatie zijn waar een werknemer geen ervaring mee heeft of niet aan is blootgesteld. Deze mensen kunnen deze specifieke rollen spelen," zei Mathews. "Hetzelfde geldt voor kinderen. Als volwassenen zoals ik de rol van een kind voor je spelen, lijkt het niet echt, maar als ik in de virtuele wereld een avatar heb die me eruit laat zien als een vierjarig jongetje, dan wordt het echt meeslepender en realistischer."
Mathews zei dat het idee voor het VR-trainingssysteem ontstond na een conferentie waar hij een spreker van de Universiteit van Illinois in Springfield hoorde praten over een nieuw trainingssysteem dat de universiteit had gebouwd in samenwerking met DCFS, waarbij een echt huis werd gebruikt dat was uitgerust met camera's en ingehuurde acteurs. Mathews had contact opgenomen om meer te weten te komen over de training en om te zien of hij zijn personeel mee kon laten doen, maar kreeg te horen dat ze misschien een paar jaar zouden moeten wachten voordat de training beschikbaar zou zijn.
Mathews zei dat hij een soortgelijk systeem op een kleinere schaal wilde creëren en hij besloot dat virtual reality de gemakkelijkste manier was om dat te doen. Hij vroeg en kreeg een subsidie van 25.000 dollar van de Hubbell-Waterman Foundation, en gebruikte dat geld om Behal in te huren om het virtuele appartement te ontwerpen.
In een persbericht over het VR-systeem staat dat Behal "heeft geholpen het projectbudget te maximaliseren en onverwachte functies toe te voegen, waaronder een 'observatiedek' van waaruit anderen de lopende trainingssessies kunnen bekijken".
Behal zei dat het ontwerpen en bouwen van het appartement in VR hem ongeveer twee en een halve maand kostte, plus een paar extra weken van tweaks en kleine veranderingen.
"Mijn eerste maand was vooral het prototypen van de kamer, het bedenken van de lay-out, het creëren van de structuur en de omgeving," zei Behal. "En dan had ik ook nog een lijst met verschillende 3D-modellen die ik af moest hebben. Ik heb tijd besteed aan het opstellen van een lijst van verschillende dingen die ik nodig zou kunnen hebben voor de kamer zelf, en dan heb ik ook gewerkt aan dingen zoals verlichting, ruimte en veel van dat soort dingen."
Mathews zei dat hij uiteindelijk hoopt de training op de markt te kunnen brengen voor andere dienstverlenende instanties in de Quad-Cities en in het hele land.
"Ik kon niet meer enthousiast zijn over waar deze nieuwe opleiding onze medewerkers, onze gezinnen en onze organisatie kan brengen," zei Mathews. "Als wij en andere organisaties geld kunnen besparen met dit hulpmiddel, helpt dat de toekomst van deze programma's veilig te stellen."
