Waar leden van de Twaalf Stammen naar toe willen, hebben ze geen wegen nodig. Niet alleen zijn wegen onnodig, er is ook geen behoefte aan auto's of persoonlijke bezittingen. Alles wat de Twaalf Stammen nodig hebben voor de reis is een gemeenschap die deelt - liefde, vriendschap, aardse bezittingen - alles in ruil voor vrede en verlossing.
De Twaalf Stammen is een "eindtijd" christelijke organisatie met gemeenschappen over de hele wereld; één daarvan is gevestigd in Vista. De groep gelooft dat mensen moeten terugkeren naar een oud gemeenschapsleven, zoals dat geleefd werd door de eerste christenen in het Judea van de eerste eeuw, toen het boek Handelingen in het Nieuwe Testament werd geschreven, om verlossing te bereiken en één te zijn met God.
Leden van de Twaalf Stammen wijden hun leven en hun bezittingen aan de groep. Zij leven samen, werken zij aan zij en eten en bidden samen.
Gary Zuber, een voormalig lid van North County dat heeft overwogen zich weer bij de groep aan te sluiten, bracht in 2009 vier maanden met hen door. Zuber woonde wekelijkse diners bij en hielp dagelijks in een boerenkraam.
"Als je lid wordt," zegt hij, "geef je alle bezittingen op. Het is een grote stap, maar iedereen daar heeft hetzelfde gedaan. Ze zijn zo'n gemeenschap, in de ware zin van het woord. Het is net een echte familie. Iedereen werkt voor het welzijn van de hele groep."
In een poging om het bijbelse leven na te bootsen, conformeert Twelve Tribes zich aan een patriarchale samenleving, waar oudere mannen worden beschouwd als ouderen die in staat zijn om beslissingen te nemen voor de groep. Naast het terugdraaien van de klok op het gebied van genderrollen, verwerpt de groep ook multiculturalisme. De leden verafschuwen de huidige "ik, mij, mijn, mijn" cultuur. Zij zijn het niet eens met de huidige christelijke leer, die zoveel nadruk legt op persoonlijke verlossing in plaats van de inspanningen te richten op de verbetering van de hele natie, en op het zoeken naar het koninklijk priesterschap, zoals in de Bijbel wordt gepredikt. Het opbouwen van een natie, volgens de Twaalf Stammen, begint bij hen.
Er zijn bijna een dozijn afdelingen van de Twaalf Stammen verspreid over de V.S.; onder hen zijn groepen in New York, Vermont, Tennessee, Colorado, en Florida.
In San Diego County zijn de leden geconcentreerd in de heuvels van Vista op een uitgestrekt terrein op twee mijl van het centrum. De "Gemeenschap in Vista", zoals ze genoemd wordt, heeft een huis van twee verdiepingen op een groot stuk grond. Het huis is bedekt met wijnranken en wordt geblokkeerd door bomen. De ramen zijn afgedekt met jaloezieën, zodat er geen inkijk is. Alleenstaande mannen en vrouwen verblijven in yurts op het terrein. Families wonen samen.
De leden houden zich bezig wanneer ze niet in het huis zijn. Ze delen religieuze nieuwsbrieven uit op boerenmarkten of werken lange uren in een van de drie bedrijven: BOJ Construction, Morning Star Ranch, of twee populaire cafés, beide Yellow Deli genaamd, in het centrum van Vista en in Valley Center.
De groep volgt drie basisprincipes: "Weggaan, binnenkomen, worden." Voordat men lid kan worden, moet men zijn baan opzeggen en afstand doen van alle bezittingen, inclusief huizen, auto's en al het geld op de bank. Nadat ze ontdaan zijn van hun aardse bezittingen, gaan ze een heilig verbond aan, vergelijkbaar met een huwelijk, waarbij ze hun leven wijden aan de hele gemeenschap. Alleen dan kunnen ze een nieuw persoon worden. De mannen nemen een nieuwe naam aan en veranderen hun uiterlijk om te lijken op de Messias, Yashua, de Hebreeuwse term voor de Verlosser.
Zodra de drie leerstellingen zijn verwezenlijkt, werken de leden in een van de bedrijven, doen klusjes in het huis, of passen op de kinderen en geven hen thuis les.
Al het werk wordt gedaan in ruil voor voedsel, onderdak en kleding, net als in het midden van de jaren '70, toen de leider van de groep, Eugene Spriggs - bij zijn volgelingen bekend als Yoneq - zich afsplitste van de Jesus Movement in Chattanooga, Tennessee, om zijn eigen gemeenschap te stichten.
Na het behalen van een graad in de psychologie aan de Universiteit van Chattanooga, en na drie mislukte huwelijken, betrok Spriggs, samen met zijn toekomstige vrouw Martha en 50 andere leden van de Jesus People, in 1974 een huis in Chattanooga. Kort daarna openden ze hun eerste Yellow Deli. Binnen een paar jaar hadden Spriggs en de anderen zes cafés in de stad.
Twee jaar later verleende de Internal Revenue Service Spriggs en "T.H.E. Community Apostolic Order" de 501(d) status. Deze status is volgens de belastingdienst voorbehouden aan religieuze en apostolische organisaties of bedrijven met een gemeenschappelijke kas, "zelfs indien deze verenigingen of bedrijven zaken doen voor het gemeenschappelijk nut van de leden".
In 1979 verkochten Spriggs en zijn volgelingen hun bezittingen in Chattanooga en verhuisden naar Island Pond, Vermont, waarmee de geboorte van de Twelve Tribes een feit was.
De oprichters omarmden het idee dat zij, spiritueel gesproken, afstamden van de oorspronkelijke Twaalf Stammen van Israël. De oorspronkelijke 12 stammen leefden als één volk, een homogene cultuur onder God.
De stam van vandaag probeert die dagen opnieuw te beleven, in de overtuiging dat het een tijd was waarin het land het lichaam van God was, vóór de bezetting door de Boze, Satan. Zij geloven dat het herstel van een gemeenschappelijke manier van leven het begin van het einde zal markeren - de beginfasen van de apocalyps - wanneer Jezus, of Yashua, zal terugkeren om het land terug te veroveren op Satan.
In 40 jaar tijd zijn de Twaalf Stammen gegroeid. Vandaag de dag heeft de man die bekend staat als Yoneq de leiding over tien gemeenschappen, zeven boerderijen in de Verenigde Staten (en één in Duitsland, drie in Canada, en één in Australië), en acht Yellow Deli's. De groei van de Yellow Deli heeft ertoe geleid dat sommigen Yoneq ervan beschuldigen te azen op de zwakken en vervolgens te oogsten wat zij hebben gezaaid.
In San Diego County, is de stam druk bezig geweest. In twee jaar tijd hebben ze twee delicatessenwinkels geopend. Ze verbouwen producten op de Morning Star Ranch, die verkocht worden op boerenmarkten in heel Zuid Californië, van Ocean Beach tot Redlands, in San Bernardino County.
De klok 2000 jaar terugdraaien is geen gemakkelijke taak. De stam is verwikkeld in een vier jaar durend gevecht met de California Division of Labor Standards, nadat arbeidscommissarissen elk van de drie bedrijven een boete hadden opgelegd wegens het niet betalen van het minimumloon en het niet uitkeren van een arbeidsvergoeding. Nadat een rechter de boetes in maart vorig jaar had bevestigd, ging de groep in hoger beroep bij het Superior Court.
De Twelve Tribes hebben andere problemen. Bewoners van North County hebben hen een sekte genoemd en beschuldigd van het indoctrineren van eenzame jongeren, door hen te verbieden bepaald materiaal te lezen, computers te bezitten en een eigen identiteit te vormen. Maar anderen zeggen dat de organisatie levens redt en leden in staat stelt hun hart te openen en hun geloof te omarmen.
Dit alles is te zien in het twee verdiepingen tellende gele gebouw op 315 East Broadway in het centrum van Vista.
De eerste klanken die je hoort als je de Yellow Deli binnenkomt, zijn zachte hymnen die uit luidsprekers aan de muur klinken. De eerste dingen die je ziet zijn felgele muren met grote, kleurrijke muurschilderingen erop geschilderd. Op de ene muur staan lachende mensen. Een andere toont vruchtbaar land met de woorden "Morning Star Ranch" geschreven in grote letters. Wijnranken weven door een traliewerk boven een buitenpatio. Patrons zitten aan donker gebeitste tafels. Een paar meter van de ingang staat een man van middelbare leeftijd met een baard, een paardenstaart en een glimlach.
De twaalf medewerkers van het café lijken allemaal uit een andere tijd en plaats te komen. De mannen, jong en oud, zien eruit als hippies uit de jaren zestig: ze hebben baarden en hun haar is in een paardenstaart geknoopt. De vrouwen lijken op de Amish. Ze hebben blote gezichten. Hun haar is lang, vastgebonden in een paardenstaart. Ze dragen zelfgemaakte blouses met lange mouwen en jurken die tot op hun enkels doorlopen. De meesten dragen sandalen met sokken over hun voeten. Een onderarm in het bloot is een zeldzaam gezicht.
De arbeiders variëren van late tieners en vroege twintigers tot midden zestigers. Ze bewegen zich allemaal in een relatief rustig tempo, ongeacht het drukke lunchpubliek. De werknemers zijn niet afhankelijk van fooien om eten op hun eigen tafel te krijgen. Ze zijn ook niet afhankelijk van hun loon. De stam regelt dat allemaal voor hen.
In februari 2008 voerde een plaatsvervangend arbeidscommissaris een inspectie uit bij BOJ Construction en stelde vast dat de enige arbeider ter plaatse geen loon ontving en daarmee de minimumloonregeling van de staat overtrad. Ouderen in de stam weigerden de boete te betalen.
In juni 2010 inspecteerden arbeidscommissarissen de Yellow Deli in Vista. De commissaris vroeg om bewijs van werknemerscompensatie. Todd Thiessen, de gastheer die dag, zei dat er geen werknemerscompensatie was omdat er geen werknemers waren; iedereen was vrijwilliger. De commissaris gaf de Yellow Deli een boete van $10.000, $1000 voor elk van de tien aanwezige werknemers.
Twee weken later inspecteerden de commissarissen de Morning Star Ranch in Valley Center. Daar troffen ze drie arbeiders aan zonder bewijs van arbeiderscompensatie. De stam werd beboet met nog eens $4000.
In het beroep voert de stam aan dat de arbeidswetten van de staat niet van toepassing zijn en dat de 501(d) status de groep aanduidt als een "belastingvrijgestelde religieuze gemeenschap...die zaken mag doen".
Het beroep luidt: "De gemeenschappen onderhouden zichzelf door het exploiteren van bedrijven in verschillende sectoren. De individuele leden ontvangen geen enkele vorm van beloning, loon of iets dergelijks voor hun werk. Er zijn geen buitenstaanders die als werknemer in dienst zijn. Er zijn geen werknemers omdat iedereen vrijwilliger is. Elk lid dat voor de Yellow Deli en de Morning Star Ranch werkt, leeft, op zijn manier, volgens de vroege leer van het Boek Handelingen - zoals Christus in de begintijd deed, alles op een gemeenschappelijke manier".
De rechtszaak is nog in behandeling en, aldus een woordvoerder van de arbeidsinspectie van de staat, er zullen geen extra inspecties plaatsvinden totdat het beroep is behandeld.
De stam heeft soortgelijke zaken in andere staten al meegemaakt. In 1994 bepaalde een arbeiderscompensatie-directeur in Vermont dat de groep, vanwege de 501(d) status, is vrijgesteld van de wet op de arbeiderscompensatie.
In een brief van directeur Charles Bond, gedateerd 30 november 1994, staat: "T.H.E. Community Apostolic Order biedt haar leden de bescherming die in de wet wordt gevraagd en is, in de ogen van de staat Vermont en van de Internal Revenue Service, een vennootschap die geen werkgever is van de leden."
Deze vrijstelling is echter betwistbaar voor sommige voormalige leden. Zij zeggen dat de stam profiteert van diegenen die bang zijn om voor zichzelf te zorgen in de buitenwereld.
Cheryl Lewczyk runt de website twelvetribes-ex.com. Lewczyk beweert dat ze uit de Twelve Tribes in Lakeview, New York, werd geschopt omdat ze niet in staat was de door de groep vereiste 16-18 uur-dagen te werken.
"Ik kon niet zo hard of zo lang werken als alle andere slaven," zegt Lewczyk tijdens een telefonisch interview. "Ze zetten me meteen na mijn toetreding aan het werk in de keuken. Dat heb ik tweeënhalf jaar gedaan, ondanks dat ik hernia's had. Mijn gekwetste rug was nooit een probleem voor hen, en ik kreeg bijna nooit medische behandeling."
Op de vraag waarom ze het werk zo lang heeft volgehouden, ondanks de pijn, zegt Lewczyk: "We hadden geen andere keus dan te werken, omdat ze leren dat de gemeenschap door God wordt beschermd, en als je weggaat, dan gebeuren er slechte dingen."
Ouderen in de groep van San Diego County willen dergelijke toestanden niet toegeven - in feite willen ze niets toegeven.
In Vista staat stamoudste Wade Skinner, bij de stamleden bekend als Mevaser, boven aan de gasttafel met een klein notitieboekje en een potlood in zijn hand. Mevaser is 60 jaar oud, kort en mager. Een witte, stugge baard bedekt zijn magere gezicht. Een pet bedekt zijn lange, sliertige witte haar.
Als hij een kaartje krijgt en om commentaar wordt gevraagd, werpt Mevaser een diepe, doordringende blik, alsof hij op zoek is naar tekenen van kwaadwilligheid. Hij zegt dat hij met andere leden zal praten voordat hij een besluit neemt.
Drie dagen later schrijft Mevaser in een e-mail: "We hebben gesproken over uw interesse in een verhaal over ons. Zoals u aangaf, bent u van plan een verhaal te maken ongeacht onze wensen of deelname. Zoals ik u al zei, hebben we geen gunstige pers gehad van de San Diego Reader, dus er is een beetje een nare bijsmaak voor ons. Hoe dan ook, wij hebben nooit de publiciteit gezocht, maar altijd buitenstaanders verwelkomd die oprecht geïnteresseerd zijn in ons geloof om ons te leren kennen. Wij denken niet dat wij iets toe te voegen hebben aan wat wij in het verleden al tegen verslaggevers hebben gezegd - en vaak uit hun verband zijn gerukt. Wij zien er dus geen heil in om meer mensen bij ons thuis uit te nodigen. Wij hopen dus dat u zich door uw geweten en uw hart kunt laten leiden om een evenwichtig stuk te schrijven, maar wij zullen op dit moment niet meewerken aan interviews of onze huizen en bijeenkomsten voor dit doel openstellen."
Toen ik vroeg om het formulier 1065 van de Internal Revenue Service in te zien, dat beschikbaar zou moeten zijn voor publieke inzage, antwoordde Mevaser via e-mail. "Dit is niet iets wat we hier in Californië in ons bestand hebben. Wij dienen onze belastingen in met alle andere gemeenschappen in de Verenigde Staten als één juridische entiteit." Hij gaf vervolgens een adres voor een postbus in Hiddenite, North Carolina, en gaf de naam van de penningmeester, Caleb Long.
Arbeidskwesties zijn niet het enige probleem voor de Twelve Tribes in San Diego County. Sommige inwoners van North County zijn beledigd door de radicale nieuwsbrieven van de groep en door het racisme dat op de website twelvetribes.com wordt geuit. Velen beschouwen de groep als een sekte.
Het stigma dat ermee samenhangt is duidelijk zichtbaar in de Yellow Deli in Valley Center op een dag midden in augustus. Een oudere man in een flodderige spijkerbroek en een versleten T-shirt, met een peper-en-zout baard en een paardenstaart, brengt eten naar een tafel buiten, waar drie vrouwen en een jongetje zitten. Na het vertrek van de man buigt de jongen, op verzoek van zijn moeder, zijn hoofd en bidt. Even later fietsen twee fietsers - de een een oudere man in een fel fluorescerend geel shirt, de ander een vrouw van middelbare leeftijd in bijpassende kleding - langs de delicatessenzaak.
"Je weet dat die tent wordt geleid door een sekte," roept de man tegen zijn medefietser.
Zij mompelt iets onverstaanbaars. De man herhaalt zichzelf. "Dat gele café wordt gerund door een sekte."
De groep wordt ook beschuldigd van racistische attitudes tegenover andere culturen.
Een essay op twelvetribes.com stelt: "Laten we eerlijk zijn. Het is gewoon niet redelijk om van mensen te verwachten dat ze tevreden samenleven met anderen die cultureel en raciaal anders zijn. Dit is onnatuurlijk, en dwingt mensen soms in te gaan tegen wat ze instinctief in hun geweten weten." "Trent", een 34-jarige die anoniem wenst te blijven, dringt er bij mensen op aan niet meer te eten bij de Yellow Deli en geen andere producten meer te kopen van de Twelve Tribes.
"Het stoort me dat deze bedrijven, deze delicatessenzaak en deze ranch, zoveel geld verdienen aan mensen die geen idee hebben van hun geloof," zei Trent tijdens een bijeenkomst in een plaatselijk koffiehuis. "Ze nemen geld aan van mensen uit alle culturen, maar ze geloven niet dat culturen zich moeten mengen. Het is totale hypocrisie, valse reclame."
Trent beschuldigt de groep ervan te azen op jonge mensen die worstelen met drugs of depressie. Hij schuift twee nieuwsbrieven over de tafel.
"Forever 27" is de ene titel. Op de cover staan foto's van overleden rocksterren Kurt Cobain, Janis Joplin, Jim Morrison, en Jimi Hendrix. De verhalen proberen heavy-metal muziek in verband te brengen met een egoïstische manier van leven, en, zoals het geval was met de Nirvana frontman, met zelfmoord.
De tweede nieuwsbrief, gericht op hopeloze jongeren, heeft een foto van het doorbraakalbum London Calling van de Clash onderaan de voorpagina. Bovenaan staat een foto van een punker met een hoge hoed, het embleem voor de populaire ska-punk band Operation Ivy.
In een van de artikelen staat: "Of we roepen onze vrienden bij elkaar, roken onszelf een beetje stom en maken cynische grappen over alles wat ook maar een greintje oprechtheid bevat. Of we kopen ons in in het systeem en zitten vier of vijf jaar in ellende op de universiteit, in de hoop dat we op een dag, aan het eind ervan, op de een of andere manier gelukkig zullen zijn, en als we niet gelukkig zijn, in ieder geval veilig." Het artikel beweert dat verlossing alleen kan worden bereikt wanneer het gemeenschapsleven wordt hersteld.
Ondanks het feit dat ze als een sekte worden bestempeld en racisten worden genoemd, hebben sommige voormalige leden alleen maar positieve dingen te zeggen over de stam. "Veel mensen willen ze een sekte noemen. Nou, ik denk dat ze dat zijn, maar ze zijn een goede sekte," zegt voormalig lid Gary Zuber. "Ik heb alleen maar positieve ervaringen met ze gehad en heb niet het gevoel dat ze iets anders doen dan goed voor elkaar zijn...niemand wordt betaald maar aan ieders behoeften wordt voldaan."
Zuber heeft ook geen racisme gezien tijdens zijn tijd bij de groep. "Ze proberen bijbels te leven. Ik heb een dakloze, een zwarte, van de straat gehaald en hem daarheen gebracht, en hij is nog steeds een lid van de gemeenschap. Ik zag hem laatst nog."
Rebecca Moore, PhD, professor in religieuze studies aan de San Diego State University, vindt ook dat de stam oneerlijk is behandeld. Ze zegt dat ze niet veel verschillen van de meeste fundamentele religieuze groepen. "De Twaalf Stammen zijn een apocalyptische christelijke groep. De meeste van hun overtuigingen, zo niet alle, vallen binnen de traditionele christelijke doctrine. Zij verwachten een spoedige terugkeer van Jezus. Het verschil tussen hen en andere evangelische christenen is dat zij hun geloof naar een hoger niveau tillen. "Leef het leven van morgen vandaag" is de manier waarop zij het leven benaderen. Zij leven het leven waarvan zij geloven dat het mensen klaar zal maken wanneer Jezus terugkomt, zodat zij deel kunnen uitmaken van het gezalfde, of uitverkoren, volk. Zij brengen hun interpretatie van het Nieuwe Testament naar een ander niveau. Ze moeten het letterlijk uitleven.
"Dit is Amerika, en we hebben het principe van godsdienstvrijheid. Er zijn veel fundamentalistische christenen, of moslims, of mormonen die het geloof in een patriarchale samenleving delen. Helaas, althans naar mijn persoonlijke mening, is dat niet ongewoon. We kunnen zeggen: 'Dit is niet mijn kopje thee, maar mensen kunnen en zullen geloven wat ze willen.'
"Ik respecteer de mensen in de Twaalf Stammen omdat zij een verbintenis zijn aangegaan met hun Heer en Heiland die van hen vereist dat zij opgeven wat de rest van de wereld waardevol vindt. Dat is niet een keuze die ik zou maken. Aan de andere kant, als je naar delen van de Bijbel kijkt, en Jezus zegt, "Geef alles wat je kunt om de armen te helpen," of "Geef alles op om mij te volgen .... Er zijn allerlei passages die mensen niet letterlijk willen nemen. Ik heb het gevoel dat de leden van de Twaalf Stammen juist dat hebben gedaan, en zij zien het als een goede keuze."
