Er is nauwelijks een grotere bedreiging denkbaar dan de onzekerheid van de toekomstige generaties. De dreiging van kindermisbruik heeft het land overspoeld en heeft de ouders ernstig ontredderd achtergelaten. Kindermishandeling is nog steeds een minder begrepen maar diep doordrongen probleem in ons land.
Inzicht in kindermishandeling is van essentieel belang om een strategie uit te stippelen om deze plaag het hoofd te bieden. De Wereldgezondheidsorganisatie definieert kindermishandeling als "onder de leeftijd van 18 jaar, alle vormen van emotionele en fysieke mishandeling, verwaarlozing, seksueel misbruik en uitbuiting die de gezondheid, de ontwikkeling en de waardigheid van het kind schaden". Er zijn verschillende vormen van kindermishandeling, zoals vermeld in de definitie.
Ten eerste is er de lichamelijke mishandeling, waartoe lijfstraffen behoren, slaan, gooien, slaan, enzovoort. Soms kiezen ouders en leraren de weg van het fysieke geweld om discipline te handhaven. Fysieke mishandeling is een manier om woede op kinderen af te reageren en hen angst in te boezemen. Dit is gebruikelijk in Pakistan, of het nu gaat om een madrassah, de school of het gezin. Het slachtoffer van fysieke mishandeling kan niet van een natuurlijke groei genieten omdat hij meer van zijn energie aanwendt om de woede van ouders of leraren te ontwijken.
Een studie "Prevalentie van kindermishandeling bij universiteitsstudenten: A Retrospective Cross-Sectional Study in University of the Punjab" werd uitgevoerd door Syed Saleem Abbas en Tahira Jabeen. Het gestandaardiseerde instrument ICAST-R van ISPCAN (International Society for the Prevention of Child Abuse and neglect) werd toegepast om de prevalentie van kindermishandeling te kennen. Er namen 274 studenten van het vierjarige BS-programma deel aan dit onderzoek. Uit het onderzoek blijkt dat "Fysieke mishandeling bovenaan staat met 57 procent van de prevalentie, waarbij mannelijke slachtoffers (68 procent) hoger waren dan vrouwelijke slachtoffers (46 procent)."
De tweede is emotionele mishandeling, wat duidt op de psychologische mishandeling die de goede mentale en sociale ontwikkeling van kinderen belemmert. Er zijn verschillende manieren van emotionele mishandeling, zoals het voortdurend vernederen van een kind, hem intimideren of voor het hoofd stoten, felle kritiek en minder medeleven, zijn naam verdraaien of denigrerende woorden gebruiken, en het kind weghouden bij andere kinderen. Volgens bovengenoemd onderzoek is emotionele mishandeling de op één na meest voorkomende vorm van misbruik. De prevalentie is 53 procent, waarbij vrouwelijke slachtoffers (54 procent) meer zijn dan mannelijke slachtoffers (53 procent).
De derde vorm is seksueel misbruik; het gaat om het dwingen van een kind tot seksuele gemeenschap, het tonen van pornografische inhoud aan kinderen en het blootstellen van een kind aan de seksuele delen van het lichaam. Seksueel misbruik raakt in ons land met de dag in een stroomversnelling. De Pakistanen zijn meer gewend aan andere vormen van misbruik dan seksueel misbruik. Verwaarlozing, emotionele en fysieke mishandeling zijn aan de orde van de dag.
Seksueel misbruik is de kwellende vorm van mishandeling waarbij een kind in een fysieke, psychologische en sociale benarde situatie terechtkomt. Een organisatie, Sahil, schetst een zeer grimmig beeld van de veiligheid van kinderen. Volgens de gegevens uit de "Annual Cruel Numbers" van de organisatie Sahil is het aantal incidenten dat verwant is aan seksueel misbruik van kinderen sinds 2010 gestegen. Bovendien toont de pertinente organisatie aan dat het aantal gevallen van seksueel misbruik van kinderen in 2010 2.252 bedroeg, en in 2016 steeg tot 4.139. Evenzo vermeldt een toonaangevende krant een ander rapport van Sahil, volgens hetwelk 2.960 kinderen in 2020 seksueel misbruik hebben meegemaakt.
Ten vierde is er verwaarlozing; dit omvat het verzuim van voogden, ouders of verzorgers om aan de fysieke en psychologische behoeften van kinderen te voldoen. Verwaarlozing heeft verstrekkende gevolgen voor de geestelijke ontwikkeling van kinderen. Er zijn verschillende vormen van verwaarlozing, zoals lichamelijke, medische, emotionele en opvoedkundige verwaarlozing. Uit bovengenoemd onderzoek van de Universiteit van Punjab blijkt dat verwaarlozing 40 procent voorkomt.
We moeten een aantal belangrijke maatregelen nemen om alle vormen van kindermishandeling in te dammen. De Pakistanen zoeken nauwelijks hulp bij een psycholoog in gevallen van kindermishandeling vanwege het stigma dat eraan kleeft. Cognitieve gedragstherapie kan nuttig zijn om de waardigheid van een slachtoffer te herstellen.
De vraag rijst, wat zijn de oorzaken van kindermishandeling?
Enkele van de minder onderzochte oorzaken worden genoemd in een onderzoeksartikel "Een diepgaand inzicht in kindermishandeling en de invloed ervan op de persoonlijkheid van slachtoffers" geschreven door Shamim Soomro, Zareen Abbas, en Farah Lalani. Volgens hen is de eerste reden de "intergenerationele overdracht van agressie en gewelddadig gedrag".
Zij beweren dat kinderen vaak gewelddadige en agressieve neigingen van hun ouders erven. Uit onderzoek blijkt dat "30 procent van de kinderen die in hun kindertijd getuige waren van mishandeling, meer kans hadden om mishandelende ouders te worden". De mishandelende omgeving waarin een kind opgroeit, vormt dus zijn mishandelende gedrag.
De tweede reden is "Sociale en maatschappelijke stress". Sociale stress kan een belangrijke oorzaak zijn achter gevallen van kindermishandeling. Verschillende zaken zoals werkloosheid, armoede, het overlijden van familieleden, en de aanwezigheid van een invalide persoon in een gezin kunnen een rol spelen bij kindermishandeling. Gewoonlijk zorgt het gebruik van alcohol door de vader voor een emotioneel, psychologisch en mentaal onevenwicht bij kinderen.
De derde reden is "Sociaal isolement. In veel gevallen blijken misbruikers sociaal afgezonderd te zijn. Weinig contact met de buitenwereld versnelt agressief gedrag en zet aan tot sociale druk. Het gebrek aan sociaal begrip maakt bovendien dat misbruikers zich niet kunnen aanpassen aan de maatschappelijke normen en ethiek. Sociale contacten zijn een natuurlijke bron van transformatie en leren. Wie geen sociale netwerken heeft, blijft stagneren en streng tegenover familieleden.
De vierde reden is "gezinsstructuur". De gezinsstructuur is een belangrijke factor bij het vergemakkelijken van kindermishandeling. Twee soorten gezinnen hebben een grotere kans op kindermishandeling. Het eerste is een eenoudergezin, waarin één ouder de verantwoordelijkheid voor de opvoeding van de kinderen en voor het beheer van brood en boter op zich neemt. Het tweede is een gezin waarin de relatie tussen man en vrouw slecht blijft. Onbegrip en verkeerde opvattingen tussen beiden ontsieren het echtelijke leven en dat heeft directe gevolgen voor de kinderen.
De vijfde reden is "onbedoelde zwangerschappen". Kinderen die geboren worden als gevolg van verkrachting of gedwongen geslachtsgemeenschap worden voortdurend mishandeld. In de meeste gevallen worden deze kinderen door hun ouders niet van ganser harte aanvaard.
De zesde reden is het "Assepoester-effect". In de Verenigde Staten is een studie verricht naar de moorden op kinderen. Het resultaat van deze studie toonde aan dat "kinderen 100 keer meer kans hebben om door hun stiefouders te worden vermoord dan door hun biologische ouders. De vaststelling dat stiefkinderen kwetsbaarder zijn om misbruikt en vermoord te worden, wordt het "Assepoester-effect" genoemd. Deze term dankt zijn naam aan het personage Assepoester uit een sprookje. Bij de verklaring van deze term beweren evolutionaire psychologen dat ouders discriminerend gedrag vertonen door hun kroost lief te hebben of te verzorgen ten opzichte van stiefkinderen.
We moeten een aantal belangrijke maatregelen nemen om alle vormen van kindermishandeling in te dammen. Pakistanen zoeken nauwelijks hulp bij een psycholoog in gevallen van kindermishandeling vanwege het stigma dat eraan kleeft. Cognitieve gedragstherapie kan nuttig zijn om de waardigheid van een slachtoffer te herstellen. Ten tweede zijn ouder-kindtherapieën ook effectief om verwaarlozing en emotionele mishandeling aan te pakken. Ten derde moeten we het publiek uitgebreid bewust maken van de ernst van het probleem. Mediacampagnes zijn hard nodig om ouders bewust te maken van de emotionele, psychologische en geestelijke gezondheid van het kind.
Ten vierde moeten de schooladministraties kinderen voorlichten over hun veiligheid. Aan het eind van elke maand zou er een bijeenkomst moeten zijn van ouders en leerkrachten. Daar zullen zij worden begeleid bij het aanknopen van vriendschappelijke betrekkingen met de kinderen. Ook adviescentra voor ouders kunnen een belangrijke rol spelen om hen bewust te maken van de geestelijke gezondheid van het kind. Ten zesde duidt de rampzaligheid van een misdrijf in veel gevallen op een gebrekkig systeem van verantwoording. Van het oppakken van de daders tot het opleggen van straffen is een nauwgezette tenuitvoerlegging van de rechtsstaat vereist.
