In een wereld waar onze hoop en aspiraties vaak draaien om vooruitgang en welvaart, is er een verontrustend en alomtegenwoordig probleem dat vaak verborgen blijft in de schaduwen - geweld tegen kinderen. Het is een onderwerp dat we ons niet kunnen veroorloven te negeren, een dat het leven van onze meest kwetsbare leden raakt en ons oproept om hun rechten en veiligheid te waarborgen.
Definiëring van Geweld
"Geweld" wordt begrepen als "alle vormen van fysieke of mentale agressie, letsel of misbruik, verwaarlozing of nalatige behandeling, mishandeling of uitbuiting, inclusief seksueel misbruik" (Verdrag inzake de rechten van het kind, 2011).
Bijna drie decennia geleden, in 1997, identificeerde de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) geweld als een mondiaal volksgezondheidsprobleem en een prioriteit voor preventie. Vandaag werpt zijn schaduw zich uit over elke hoek van de wereld, zonder enige maatschappij of kind te sparen.
Alle vormen van geweld tegen kinderen, van ouderlijke discipline met fysieke straffen tot ongewenste seksuele avances, zijn niet alleen moreel onverdedigbaar maar ook een fundamentele schending van de mensenrechten van elk kind. Een belangrijke reden waarom geweld tegen kinderen vaak verborgen blijft, is de terughoudendheid van veel slachtoffers om hun misbruik bekend te maken, hulp te zoeken om met hun ervaringen om te gaan, of actie te ondernemen om zichzelf te beschermen tegen verdere victimisatie.
Statistieken
- Wereldwijd gelooft meer dan 1,1 miljard verzorgers, of meer dan een op de vier, in de noodzaak van fysieke straffen als vorm van discipline.
- Slechts 9% van de kinderen jonger dan 5 jaar woont in landen waar lijfstraffen thuis volledig verboden zijn, waardoor ongeveer 607 miljoen jonge kinderen geen algehele wettelijke bescherming hebben.
- Elke 7 minuten verliest een tiener zijn leven door gewelddadige handelingen over de hele wereld.
Landen die alle lijfstraffen van kinderen verbieden, ook thuis:
| Год | Страна |
|---|---|
| 2020 | Japan, Seychelles |
| 2019 | Georgia, South Africa, France, Republic of Kosovo |
| 2018 | Nepal |
| 2017 | Lithuania |
| 2016 | Mongolia, Montenegro, Paraguay, Slovenia |
| 2015 | Benin, Ireland, Peru |
| 2014 | Andorra, Estonia, Nicaragua, San Marino, Argentina, Bolivia, Brazil, Malta |
| 2013 | Cabo verde, Honduras, North Macedonia |
| 2011 | South Sudan |
| 2010 | Albania, Congo, Kenya, Tunisia, Poland |
| 2008 | Liechtenstein, Luxembourg, Republic of Moldova, Costa Rica |
| 2007 | Togo, Spain, Venezuela, Uruguay, Portugal, New Zeland, Netherlands |
| 2006 | Greece |
| 2005 | Hungary |
| 2004 | Romania, Ukraine |
| 2003 | Iceland |
| 2002 | Turkmenistan |
| 2000 | Gemany, Israel,Bulgaria |
| 1999 | Croatia |
| 1998 | Latvia |
| 1997 | Denmark |
| 1994 | Cyprus |
| 1989 | Austria |
| 1987 | Norway |
| 1983 | Finland |
| 1979 | Sweden |
Bron: End Corporal Punishment
Wereldwijde Vooruitgang en Voortdurende Uitdagingen
Opmerkelijk genoeg zijn de vijf landen met de hoogste moordcijfers onder adolescenten van 10 tot 19 jaar allemaal gelegen in Zuid-Amerika - de Bolivariaanse Republiek Venezuela, Honduras, Colombia, El Salvador en Brazilië.
Ondertussen beslaan de meest gevaarlijke plaatsen voor adolescente jongens en meisjes continenten, waaronder landen als de Syrische Arabische Republiek, Irak, Afghanistan en Zuid-Soedan die de lijst aanvoeren.
Even verbazingwekkend is het feit dat slechts 60 landen wereldwijd wetten hebben ingevoerd die het gebruik van lijfstraffen thuis volledig verbieden, waardoor meer dan 600 miljoen kinderen onder de 5 jaar zonder het schild van volledige wettelijke bescherming blijven.
Daarentegen is lijfstraf in 15 staten niet volledig verboden in welke setting dan ook, inclusief als straf voor een misdaad: Deze landen zijn Barbados; Botswana; Brunei Darussalam; Dominica; Maleisië; Malediven; Mauritanië; Nigeria; Pakistan; Saoedi-Arabië; Singapore; Somalië; Staat Palestina; Tuvalu; UR Tanzania.
Ondertussen lopen onderwijsinstellingen, belast met het bieden van een veilige omgeving voor kinderen om te leren en te bloeien, achter bij het implementeren van wetten om geweld te verbieden. Schokkend genoeg wonen ongeveer 732 miljoen schoolgaande kinderen, de helft van de wereldbevolking in de leeftijd van 6 tot 17 jaar, in landen waar ze geen wettelijke bescherming hebben tegen lijfstraffen op school.
Geweld tegen kinderen wordt vaak gerechtvaardigd als noodzakelijk of onvermijdelijk. De bekendheid van kinderen met de daders, de onderschatting van de schadelijke effecten van geweld en de angst voor vergelding dragen bij aan onderrapportage. Deze cultuur van straffeloosheid en langdurige blootstelling aan geweld kunnen het normaliseren in de ogen van slachtoffers, waardoor preventie en interventie des te uitdagender worden. Niettemin blijft uitgebreide gegevensverzameling over alle vormen van geweld de cruciale eerste stap in het aanpakken van dit diepgewortelde probleem.
De vraag blijft: Kunnen we echt een einde maken aan kindergeweld wereldwijd?
Elk kind heeft het inherente recht om beschermd te worden tegen geweld, ongeacht of het afkomstig is van ouders, leraren, vrienden, romantische partners of vreemden. Alle vormen van geweld tegen kinderen, ongeacht hun aard of ernst, berokkenen schade. Bescherming strekt zich niet alleen uit tot het zorgen voor kinderen die slachtoffer zijn van geweld, maar ook tot het voorkomen van elke daad van geweld tegen elk kind.
De preventie van geweld tegen kinderen is een gedeelde verantwoordelijkheid, die op ons allemaal rust. Het is een plicht om de meest kostbare leden van onze wereldwijde familie te beschermen. Samen kunnen we werken aan het beëindigen van de stille epidemie en het creëren van een wereld waarin elk kind kan opgroeien zonder geweld, angst en schade.
