De aankomst van duizenden migranten aan de Amerikaanse grens heeft altijd een diepgaande humanitaire en sociale uitdaging gevormd voor verschillende regeringen. In de loop der jaren hebben immigratiebeleidswijzigingen geschommeld tussen strikte en beperkende maatregelen en meer flexibele en receptieve benaderingen.
De Escalerende Crisis aan de Grens
Recentelijk heeft het probleem aanzienlijk aan belang gewonnen door een massale toestroom van minderjarigen, sommigen slechts vijf of zes jaar oud, die alleen aankomen op het Noord-Amerikaanse grondgebied. Analisten voorspellen dat 2021 op weg is om records te breken voor het hoogste aantal kinderen dat dagelijks de grens bereikt. Alleen al in maart telde de Customs and Border Protection (CBP) ongeveer 18.890 kinderen, wat neerkomt op een gemiddelde van 600 kinderen per dag.
Maar waarom komen zoveel kinderen, niet-begeleide minderjarigen, aan de Amerikaanse grens? Wat motiveert hen om talloze obstakels en gevaren te trotseren, vaak gescheiden van hun families en zelfs hun ouders?
Migratie-experts wijzen op een scala aan factoren die deze minderjarigen vanuit hun landen van herkomst drijven: geweld en armoede (verergerd door de COVID-19-pandemie), misdaad en oorlog gerelateerd aan bendes, natuurrampen, misbruik in thuissituaties en onvrijwillige betrokkenheid bij arbeid of seksuele uitbuiting. Ongeveer 90% van hen komt naar de VS om herenigd te worden met familieleden die al in het land verblijven, terwijl anderen, zonder dergelijke connecties, hopen op vluchtelingenstatus of een vorm van asiel.
Het Lot van Migrantenkinderen in Amerikaanse Bewaring
Wat gebeurt er als een kind onder deze omstandigheden de Verenigde Staten binnenkomt? Idealiter zouden kinderen binnen 72 uur uit de CBP-bewaring moeten worden overgebracht naar het Department of Health and Human Services (HHS). Het HHS neemt de verantwoordelijkheid voor het bepalen van de toekomst van deze minderjarigen, wat hereniging met familieleden of plaatsing in pleeggezinnen kan omvatten. Beoordelingen voor het verlenen van asiel zijn ook gaande, hoewel het risico op uitzetting blijft bestaan.
De enorme hoeveelheid kinderen die dagelijks arriveren, heeft echter de Biden-regering onder druk gezet om haastig geïmproviseerde "opvangcentra" langs de grens op te zetten om deze kinderen te huisvesten totdat het HHS hun lot bepaalt, een proces dat meerdere weken kan duren.
Omstandigheden in "Opvangcentra"
Ondanks dat ze worden aangeduid als "toevluchtsoorden", komt de realiteit in deze faciliteiten verre van de term. Hier zijn kinderen vaak overvol, ontberen dagelijkse douches en hebben soms geen toegang tot voldoende voedsel. Ze slapen op de grond en hebben beperkte toegang tot recreatie, comfort of privacy. Bovendien is er een tekort aan personeel, vooral getraind personeel, om deze problemen aan te pakken. Overbevolking is een veelvoorkomend probleem, waarbij faciliteiten vaak meer kinderen herbergen dan ze adequaat kunnen beheren.
Bijvoorbeeld, een faciliteit van het Department of Homeland Security in Texas, ontworpen voor 250 personen, huisvest nu meer dan 4.000 migranten, inclusief kinderen en families. Sommige kinderen van slechts drie jaar oud worden apart gehouden in kleine speelboxen met matrassen op de grond.
In een HHS-opvangcentrum in Houston blijkt uit rapporten dat meisjes van 13-17 jaar vaak de opdracht krijgen om plastic zakken te gebruiken bij gebrek aan personeel om hen naar de badkamers te begeleiden. Buitenruimte is beperkt, sommige meisjes zien zelden zonlicht, en de faciliteit voldoet niet altijd aan de pandemische maatregelen voor afstand houden.
Hygiëne is een aanzienlijke zorg geworden in een andere faciliteit in Donna, Texas, waar kinderen soms slechts een keer per week kunnen baden en waar soms het zeep op raakt. Communicatie met hun ouders of familieleden is vaak beperkt.
Er zijn ook meldingen geweest van seksueel misbruik in deze centra, wat verdere zorgen oproept over de veiligheid en het welzijn van deze kinderen.
De Humanitaire Crisis en de Oproep tot Actie
De massale toestroom van migrantenkinderen is snel uitgegroeid tot een humanitaire crisis. Deze faciliteiten zijn verre van geschikt voor de ontwikkeling van een kind, en de situatie is ronduit alarmerend.
Het is cruciaal dat we ons bewust worden van deze nijpende situatie, onze stemmen verheffen voor de bescherming van de rechten van kinderen en druk uitoefenen op autoriteiten voor betekenisvolle actie. Het schenden van de rechten van deze kinderen, die hun thuisland ontvluchten en de grens bereiken, is ook een vorm van misbruik. Het is van vitaal belang om hun rechten te beschermen en te zorgen voor hun fysieke en mentale welzijn.
De onverschilligheid getoond door zowel autoriteiten als de Noord-Amerikaanse samenleving ten aanzien van het welzijn van deze kinderen is verontrustend. Deze minderjarigen zijn geen criminelen en verdienen respect voor hun rechten en integriteit.
